Exposities
Street Vision: Vietnamese straatkinderen fotograferen “hun” leven!
“Kansen voor Kinderen vzw”, internationaal EFD, Eduction For Development genoemd, helpt kansarme straatkinderen in Ho Chi Minh City – Vietnam, door educatieve kansen te creëren via ondersteuning van lokale organisaties.
Eén van deze projecten is “Street Vision”. Straatkinderen leren hierbij de theorie en de vaardigheden van fotografie om vervolgens in de praktijk ervaring op te doen. Het geeft hen de kans en het zelfvertrouwen het leven te “vangen” zoals zij het zien. De foto’s brengen een bijzonder aspect van het leven. De beste resultaten gaan met een tentoonstelling de wereld rond.
Marjan van Dijl
Deze beeldend kunstenares is geboren in Utrecht, Nederland en woont en werkt momenteel in Lormes. Zij volgde een opleiding aan de Hogeschool der Kunsten in Maastricht.
De onderwerpen voor haar schilderijen ontleent ze aan collages, krantenfoto’s en media. Deze informatie wordt later getransformeerd tot een schilderij. Er ontstaan onwerkelijke werelden waarin de toeschouwer gemakkelijk kan dwalen en verdwalen. Haar intuïtieve werkwijze wint het van een rationele benadering.
Het schilderij “4:37” laat ons genieten van een reis rond de wereld, vanuit het luchtruim, klaar om te landen.
Jerry Koninckx
Geboren te Merksem op 7 augustus 1948 in café “De Liggende Wip”, nota bene … Hij genoot geen specifieke opleiding fotografie, maar werd leraar Nederlands – Engels – moraal aan het Koninklijk Atheneum Deurne. Op zijn 16de begon hij te fotograferen met veel plezier en zonder vooropgezet doel.
Pas in 1979 kwam hij “naar buiten” met foto’s, geïnspireerd en aangemoedigd door vrienden-fotografen Paul Ausloos, Jan Lambin, Edwin Brijs, Rudi Wouters, e.a. Door het contact en de vriendschap met de Praagse fotograaf, Jan Saudek, waagde hij zich ook aan erotische en naaktfotografie. Zijn grootste inspiratiebron blijven zijn rugzakreizen doorheen o.m. Griekenland, Ierland, Tsjechië, Scandinavië, Zuidoost-Azië, Cuba, Baltische Staten en de Balkan.
Jerry Koninckx fotografeert, zonder technische troela en nog steeds analoog, situaties en mensen - mensen meestal in hun goeie doen - waarbij enige nostalgie en zachte ironie nooit ver weg zijn …
Henk van Rensbergen
Lijnpiloot en fotograaf gaat overal waar hij komt op zoek naar ruïnes : een theater in New York, een ziekenhuis waar een dossier ligt van een patiëntje uit 1935, in een oude villa hangen de jassen nog aan de kapstok, industriële complexen en treindepots raken overwoekerd.
Er gaat een vreemde aantrekkingskracht uit van leegstaande gebouwen. Plekken die ooit bruisten van het leven, zijn nu verlaten, muf, vochtig. Het verval slaat toe, achtergebleven spullen getuigen van vervlogen tijden.
Meer info: http://www.abandoned-places.com
